Teatrologia i sztuki związane.

Mrohny_A

Przypomniało mi się jeszcze. Byłem cały czas wybierany do przedstawień w podstawówce. Eh, pamiętam, jak grałem jednego z dwunastu apostołów... A potem jeszcze w gimnazjum przy dziwnie przerobionej wersji ''Romeo i Julii''. Ogólnie, to wolę pisać, niż grać na scenie. Za bardzo się stresuję już przy samym referacie o_o"

Falko, to chodziło mniej więcej o niespełnioną miłość. Jeden koleż się zabił, ponieważ go nikt nie kochał i leżał 'martwy' na scenie, po czym nadbiega stado reporterów, a ja rozpędzam ich, powołując się na ważną szychę i zaciągam ciało.
Opowieśc miała kilka wątków, a że nie mieliśmy rekwizytów, to musieliśmy improwizować. Niestety mało z tego się udało :P Ale przynajmniej było smiesznie :D

yeppy

O nie! Ale macie dorobek! Gdybym był na waszym miejscu, miałbym już spełniony cel życiowy i mógl się z czystym sumieniem położyć w trumnie. Teraz została mi tylko trauma przez te braki z dzieciństwa. Nadal nie rozumiem, czym kierowały się te dupiate panie przedszkolanki i czego mi brakowało
hamster_abandoned:

KatarzynaEv

Ja w przedszkolu byłam tą od klepania wierszyków. Chciałam zagrać lub zatańczyć, ale nie "Ty Kasiu powiesz wierszyk, bo robisz to ślicznie". Od czasu zakończenia edukacji przedszkolnej mam w wielkim poważaniu recytacje.

Yeppy, widać z przedszkola wynosi się różne traumy. xD

Kluska Śląska

e tam przedszkole, ja się spełniam aktorsko teraz w szkolnym kole teatralnym, i tylko wypatrujcie mnie w jakichś "okruchach miłości", będę grać z jakimowiczem i małogsią kożuchowską

Miss_Derisive

yeppy

To był tylko efekt braku odpowiedniej praktyki i teatralnego obycia w wieku przedszkolnym! Zresztą to nie było przedstawienie tylko koło wzajemnej adoracji dla znajomych Gosi W! No!

Falka

Mrohny, moja ciekawość została zaspokojona, dziękuję.

Yeppy, nie martw się, ja też (pomimo drobnych ról) nie spełniłam się aktorsko. Ja nawet ładnie wierszyka powiedzieć nie umiem!

Hoshi

Na pożegnanie trzecich klas (nas samych) robiliśmy przedstawienia. To były kabarety "Hamleta" i "Antygony". Ten drugi wyszedł nieco blado, bo dziewczyny mówiły cicho- kocham brak mikrofonów, no uwielbiam. No i humor jakoś nie przypadł do gustu, przynajmniej mi. Jedynie scena, gdy koleżanki się goniły- uciekająca była Antygoną.
Znudzony Kreon (Nerwa): Masz ją?
Marta: Łapię, łapię!!!

Za to "Hamlet" wyszedł fenomenalnie. Chłopcy zagrali wspaniale, a nasz duch (kolega przykryty prześcieradłem i ruszający rękami, gdy inny czytał tekst) wpadł na stół. Hamlet musiał go poprowadzić do zejścia ze sceny.

Był jeszcze przepis na ugotowanie z różnych rzeczy ucznia, ale nie wyszło, bo koleżanka w połowie wykładu dostała głupawki. Śmiała się trochę również na "Hamlecie" (była matką Hamleta), ale chłopcy grali swoje role tak fantastycznie, że przymrużyliśmy na to oko.

Insane

Ja w przedszkolu byłam złą siostrą Kopciuszka. Do dziś pamiętam wielką kwestię: "Kopciuszku, przynieś mi coś do picia!"... No i mój wielki tryumf nad dziewczyną grającą Kopciuszka, z którą nie chciał tańczyć książę :] Ha! (Tańczył ze mną, ha ha ha!)
W podstawówce byłam narratorką w "Pani Zimie". Ale tylko przez chwilkę, bo "XY dopiero wróciła po chorobie, daj jej też powiedzieć". No i parę wierszyków musiałam recytować, po w drugiej klasie coś tam wygrałam w tego typu konkursie.
A w gimie grałam w w kabarecie o nauczycielach, który był chyba trochę nie w stylu moich kochanych kolegów (wygrał "Jozin z Bazin"...). Od tego czasu focham na występy publiczne i tylko gazetki robię na 11. listopada, żeby mieć aktywność klasową zaliczoną.

yeppy

Ach, Pani Zima zawsze byla jedną z moich ulubionych bajek. Motyw podróżowania w głąb ziemi przez studnie zawsze mnie fascynował. Na szczescie w pobliżu mojego miejsca zamieszkania nie było żadnej studni...

Falka

Wiecie, występowanie na scenie jest świetne, ale jeżeli się nie ma możliwości (bo się nie jest w samorządzie), to nagrywanie tego, nawet w małej sali gimnastycznej sprawia wrażenie uczestniczenia w tych, z braku synonimów, spektaklu.