Czy wszyscy Analizatorzy mają kota na punkcie kota?

Mrohny_A

Głosowałem za odtstnią odpowiedzią.
nie mam kota i mieć zamiaru też nie mam ^^' nie przeszkadzają mi, ale wolę psy. Kocham psy! x]

Falka

Uwielbiam koty! Zawsze, odkąd pamiętam, w domu był jakiś kot. Tradycja się zmieniła, teraz mam kotkę. Niebieską rosyjską z zielonymi patrzałkami. Przylepa jak chce spać i jeść, a w porze "podwórkowej" ucieka. Kiedyś się na mnie dziwnie ludzie patrzyli, bo po mieście chodziłam z Nią na smyczy, czerwonej. Ona wabi się Blu/Blue, zależy kto pisze i gdzie. Mam zamiar wziąć jeszcze jednego kota, ale norweskiego leśnego. "Malutkie" będzie miało towarzystwo, bo pies jej nie odpowiada. Blu lubi ganiać za drucikami i spać na moim szlafroku/fotelu.

Cicha Inkwizycja

Cóż... Małe kotki są słodkie. :P W ogóle, koty są spoko, ale potrafią być naprawdę wredne i nigdy nie przywiązują się tak bardzo do właściciela. Zdecydowanie wolę psy. :) Są wierne, przyjacielskie i w ogóle kochane. :D
Zaznaczyłam "Kot. blee", bo brak mi neutralnej odpowiedzi. x)

AlexRrR

Ja odkąd pamiętam miałam psa, jednego i tego samego.
Wyprosiłam moją Kometę kochaną jak miałam chyba niespełna trzy lata, a teraz mój pies zaczyna czternasty rok życia. Przeżyła dwa potrącenia przez samochód, jeden kop z glana (brat jej trajektorię lotu zmienił i zamiast pod koło trafiła na maskę samochodu) oraz parawirozę w wieku czterech miesięcy. Jest strasznie chuda (od małego nie lubiła jeść i robi to w ostateczności choć odkąd mamy kota je jego jedzenie), ma małego garba (od tego glana) i złamane żebro.
Wszyscy traktują ją jak członka rodziny i wkurzają się jedynie jak zaczyna szczekać szczęśliwa, gdy gdzieś się zbieramy i ona też chce iść lub gdy piszczy w samochodzie.
Jest Owczarkiem Warmińsko-Mazurskim odmiany szuwarowo-bagiennej, czyli czarną długowłosą krzyżówką pudla z jamnikiem, pamiętam jak mi ją brat przyniósł w lutym w wewnętrznej kieszeni kurtki, była mniejsza niż dłoń i za wcześnie zabrana od matki, bo ta zdechła. Wzbudza respekt nawet w Nowofundlandach.
Prawie codziennie około szóstej rano wprasza się do mnie pod kołdrę i śpi wtulona we mnie, lubi jak ją miziać po brzuchu i jakby mogła zabrałaby ze sobą trzy dolne kafelki z pieca kaflowego z naszego domu na wsi, ponieważ jest strasznym piecuchem.
Imię nadałam jej ja, jako trzylatka byłam osiem razy w olsztyńskim Planetarium na audycji dla dzieci pt. "Opowieści babuni Komety".
(Reaguje również na Czarną, Psie!, Kundlu, Komecie, Piesia i Kometka)

Miałam też rudego chomika syryjskiego, wariata co się wabił Kacper, ale obgryzł kołowrotek, wykuł sobie oko i umarł na zapalenie mózgu. Przez tydzień byłam również właścicielką szarego chomiczka o dźwięcznym imieniu F-16, ale zdechł z niewyjaśnionych powodów.

Kota chciałam mieć od kilkunastu miesięcy, ale ostateczną decyzję podjęłam po zakochaniu się w Vaderze, wielkim i dostojnym kocurze mojej siostry.
Od niespełna roku mam rudego pręgowanego dachowca o autentycznie złotych oczach, który nazywa się Kira (tak, faza na DN).
Kot dosłownie ściągnięty z dziadkowej obory i uratowany od niechlubnej śmierci pod kołami PKS'u.
Miał mieć na imię Sameligelimelion, miał być facetem, okazał się mała kotką poczętą z kazirodczego związku. Jest moim kotem dlatego ponoszę za nią pełna odpowiedzialność, załatwiam większość spraw z nią związanych, mieszka w moim pokoju i tu znajdują się jej miski oraz kuweta - to był jeden z warunków rodziców.
Kira jest do mnie mocno przywiązana, chyba dlatego, że została wcześnie osierocona i zajmowałam się nią prawie jak własnym dzieckiem. Lubi również Kometę choć ta z początku nie darzyła jej zbytnia sympatią (symulowała chorobę z zazdrości). Obecnie jedzą z tych samych misek i śpią razem.
Charakter ma uroczy, bo zachowuje się jak duży kociak i świetnie potrafi się sama bawić. Na początku nie wydawała z siebie żadnych dźwięków, miauczeć zaczęła dopiero niedawno jak miała ruję, a do tego mruczy wyjątkowo cicho. Potrafi przez dłuższy czas siedzieć jak kangur podpierając się ogonem.
Usiłuje szczekać na muchy i komary, nie wie do czego służy i czym jest drugi kot i najchętniej zawładnęłaby moim super wygodnym komputerowym fotelem. Co wieczór przychodzi do mnie, wspina się na ramie i zasypia chuchając mi na szyję przez co skutecznie ogranicza moje ruchy. Prowadzi ze mną mruczące dialogi. Nadstawia czoło na causa.
Dwa razy dziennie wychodzi razem z psem na smyczy na spacer, bo inaczej usiłuje zeskoczyć z balkonu.
Wprost nienawidzę jak tata mówi do niej Kocia-Kicia.

[link widoczny dla zalogowanych] - Kometa i Kira podczas jednego z ulubionych zajęć, czyli patrzenia przez balkon.

Ah, rozpisałam się strasznie.
Lubie zarówno koty jak i psy, choć kiedyś ugryzł mnie amstaf, ale nie mam po tym jakiegoś szczególnego urazu. Za to po kocie mam dużą i ciemną bliznę na dłoni - wszyscy pytają się, czy się tnę xD

strowberry

Piękny ten twój pies, Alex *o*~!

Falka

Piękny pies, a kota niezbyt widać. Ale podobna, do mojej, tak od tyłu.

Gakusei-kun

[link widoczny dla zalogowanych]
Mru? :D

Pulcinella

Ja wychowałam się wśród kotów. Byc może dlatego, że mieszkałam w małym mieście i miałam ogromną słabość do zwierząt, przynosiłam wszystkie jakie znalazłam na ulicy. Ale dobrze pamiętam zaledwie dwa.
Wierna kocica Dosia, która była ze mną od zawsze. Spała ze mną w łóżeczku, próbowała jeść z mojego talerza. Przecudnie mruczała. Jednak nie panowała nad swoimi pazurami. Do dziś mam szramę na prawym policzku. Zdechła z przyczyn naturalnych, po jakiś dziesięciu latach.
Drugim, kocim ulubieńcem był dostojny, ciemnoszary kocur o nieprzeciętnej inteligencji.
Przynosił mi ołówki oraz domagał się żebym czytała mu na głos. Gdy przestawałam czytać drapał mnie po rękach.
Uciekł gdy kupiłam psa.
I od tamtej pory przyjęło się, że zaczęłam być bardziej psia niż kocia.
Aktualnie jestem szczęśliwą posiadaczką rudej suczki. Bokserka, o ślicznym czarnym pysku. Bardzo mądra, ma słabość do długich spacerów. Absolutnie nie toleruje kotów. Zwłaszcza takich małych i słodziutkich. Uznaje jedynie dwa koty babci, które (najwyraźniej dla świętego spokoju) pozwalają się jej ślinić.
Ostatnimi czasy całkowicie mi przeszła mania na koty. Takie życie^^

strowberry

Gakusei-kun

strowberry

^ Ach! To chyba fajnie, taka kotka-poduszka, Kotkoduszka : D. Większość kotów, jakie ja widziałan na żywo ma sierść "na jeżyka" xD.

Gakusei-kun

Ja tam swojemu psu irokeza stawiam :D

A tu owy pies, ale bez irokeza :D

AlexRrR

strowberry

Na tym zdjęciu z psem była nijaka, ale tutaj widać, że jest śliczna. Taka złota - jakoś z Weasleyami mi się skojarzyło.

Falka

Gakusei-kun, piękny kot! A jaka rasa?

AlexRrR, gdyby nie złoty kolor, Kicia byłaby identyczna.